De afhaalchinees
De titel is net zo recht voor zijn raap als de documentaire zelf. Kelly van Binsbergen is geadopteerd uit China en groeide op in Zeeland. De titel verwijst naar de bijnaam die ze in het dorp had. Inmiddels als dertiger stelt ze voor het eerst haar eigen adoptie kritisch tegen het licht en verdiept zich daarvoor grondig in het onderwerp. Adoptie is een wonderlijk iets; veelal gebracht als het geven van een beter leven aan een kind, maar vaak wel door een ouderpaar dat zelf geen kinderen kan krijgen. Daarmee start het dus toch bij egoïsme in plaats van bij altruïsme. Als we het leven van kinderen willen verbeteren, is het zinvoller om te investeren in het verbeteren van de leefomstandigheden van deze kinderen ter plekke.
In de vierdelige documentaire blijkt, naast het basisprincipe van een kind uit zijn of haar sociale en culturele omgeving te halen, dat er veel mis was met het systeem van adoptie. Papieren werden vervalst, kinderen werden geronseld, het draaide veelal om geld en er was te weinig aandacht voor voorlichting en screening. Het stemt verdrietig om dit hele verhaal tot je te krijgen. Geadopteerde kinderen worstelen veel meer dan gemiddeld met ernstige psychische klachten. Kelly brengt dit op een duidelijke manier in beeld. Door alle kanten hiervan inzichtelijk te maken, weet ze een evenwicht te bewaren, waardoor het nergens een directe aanval wordt. Kelly houdt duidelijk van haar adoptievader, ook al zijn ze zichtbaar heel verschillende mensen (haar adoptiemoeder is inmiddels overleden). Zijn verhaal over de adoptie deed me hier en daar verbaasd en verschrikt opkijken en tegelijkertijd voelde ik begrip voor deze man. Doordat Kelly allerlei betrokkenen vanuit meerdere perspectieven aan het woord laat, krijgen we zicht op dit hele proces.
Het wordt nergens een positief verhaal, of dat moet het verhaal zijn over de veerkracht van de mens, welke blijkt uit de geadopteerden die het ondanks alle moeilijkheden redden in hun leven. De afsluiting is echter mooi doordat de symboliek ervan het thema adoptie tot in de kern omvat; Kelly besluit haar tweede, Chinese naam bij haar voornaam te voegen. Het koppelteken wat hiervoor nodig is, is bureaucratisch ingewikkeld en duur, maar veelbetekenend; ze voelt zich even Chinees als Nederlands, maar zal zich op geen van deze plekken echt volwaardig op haar plek voelen. Dank voor deze inzichtgevende documentaire, Kelly-Qian van Binsbergen!
https://www.npostart.nl/de-afhaalchinees/POW_05729952