Ken jij ze ook? Mensen met een ongebreidelde energie, altijd volop ideeën, immer enthousiast. Schieten soms uit de bocht, maar krabbelen vaak ook zelf weer op. Hun leven verloopt vaak roeriger dan dat van anderen. Dat noemen wij tegenwoordig ADHD. Soms is het voor deze mensen fijn als er een naam is voor datgene wat hun leven regelmatig ingewikkeld en vermoeiend maakt. Soms voelen ze zich erdoor weggezet als niet passend in onze maatschappij. Eigenlijk maakt het natuurlijk niet uit, hoe het heet en of het een naam heeft of niet. Dat is alleen voor de wetenschap belangrijk, zodat er onderzoek naar gedaan kan worden. Dan heb je vakjes en termen nodig. In het alledaagse leven niet. Dan is het voldoende om te kijken naar hoe iemand is en wat iemand nodig heeft. Het lijkt er echter steeds meer op dat je kunt krijgen wat je nodig hebt, als datgene een naam heeft gekregen. Dat is jammer. Elk mens is anders, of hij voor de wetenschap nu in een hokje past of niet. Iedereen heeft baat bij een benadering die aansluit op zijn mogelijkheden. Als wij mensen nu beschouwen als allemaal uniek en anders en er dus vanuit gaan dat elk mens andere talenten heeft en andere mogelijkheden, dan ligt er veel minder nadruk op gewoon en afwijkend. Als wij elkaar helpen om onze talenten te ontdekken en te ontwikkelen en onze beperkingen te leren zien er ermee te leren omgaan, dan bereiken we toch hetzelfde, of meer? In plaats van verschil te maken tussen ‘gewoon’ of  ‘gemiddeld’ en ‘afwijkend’ en dus een ‘stoornis’, kunnen we iedereen dan erkennen voor wie hij of zij is.